17.04.2011

QƏFLƏT HALI

Qəflət halı girişdə də qısa şəkildə bildirdiyimiz kimi, insanın Allahın və axirətin varlığından xəbərsiz olması və ya xəbəri olduğu halda bu bilginin tələb etdiyi şüur və məsuliyyəti, davranış şəklini göstərməyərək əhəmiyyət verməməsidir. Qəflət halı bəzən iman edən bir kimsə üçün qısa müddətli, keçici bir unutqanlıq və ya dalğınlıq şəklində ola bildiyi kimi, bəzən də Allaha iman etməyən və ya Ona ortaq qoşanlarda olduğu kimi bütün həyatlarını və həyatlarının hər xüsusiyyətini bürüyən dərəcədə dərin ola bilər.
Dünyada bir çox insan yaradılış məqsədini düşünmədən nəfsinin arzuları ilə əylənib, mənasız və faydasız işlərlə məşğul olub şüursuz halda həyatını davam etdirir. "Gününü gün etmə" məntiqi ilə yalnız dünyadakı nemətlərin ən yaxşısına və ən çoxuna sahib olmağı hədəfləyir. Onun üçün əhəmiyyətli olan "dünyaya yenə gəlməyəcəyik ki" düşüncəsi ilə bu zamanı ən yaxşı şəkildə qiymətləndirməkdir. Buna görə də yaşadığı zamana yalnız özünə görə ən çox zövqü və əyləncəni sığdırmağa çalışar. Öləcəyini bilir, ancaq öldükdən sonra özünü gözləyən əbədi əzabdan xəbərsizdir və ya Allahın üstün gücünü qavraya bilmədiyi üçün, bu əzabın şiddətini düşünməz. Halbuki bu əzabın şiddəti Quranın bir çox ayəsində təsvir edilir. (Ətraflı məlumat üçün baxın, Harun Yəhya, ölüm-qiyamət-cəhənnəm) Bu ayələrdən bəziləri belədir:
... Əgər zülm edənlərin vaxtında görəcəkləri əzabdan xabərləri olsaydı, onlar bütün qüdrətin Allaha məxsus olduğunu və Allahın əzabının şıddətli olacağını bilərdilər. (Bəqərə surəsi, 165)
O gün (Allahın) etdiyi əzabı heç kəs edə bilməz! Heç kəs Onun kimi zəncirləyə bilməz (Fəcr Surəsi, 25-26)
Onlar  qaynayan cəhənnəmə atıldıqları zaman onun dəhşətli uğultusunu eşidəcəklər! O, qeyzindən az qala parça-parça olsun. Hər hansı bir tayfa ora atıldıqca onun gözətçiləri onlardan: “Məgər sizə qorxudan bir peyğəmbər gəlməmişdimi?” – deyə soruşacaqlar.  (Mülk surəsi, 7-8)
... cəhənnəmin alovlanmış odu kifayət edər! Ayələrimizi inkar edənləri oda atacağıq. Onların dəriləri bişdikcə, əzabı  dadsınlar deyə, o dəriləri başqası ilə əvəz edəcəyik. Əlbəttə, Allah yenilməz qüvvət, hikmət sahibidir! (Nisa surəsi, 55-56)
Qəflət içindəki insanların çoxu Allahın varlığını bilir, ancaq Ona qəti bir bilgi ilə iman etməz, təslim olmazlar. Bu səbəblə də, həyatlarındakı hər bir çətin və sıxıntılı hadisədə təvəkkül etmədiyinə görə dərin bir acı və kədər duyurlar. Ən kiçik çətinliyin belə həyatlarını alt-üst etməyə bəs etdiyi bu insanlar cəmiyyətdə bədbin, bədbəxt və depressiyaya düşmüş insan tiplərini meydana gətirirlər.
Olduqca mənasız və faydasız işlərlə keçirdiyi uzun zamanları "çoxlu iş", "məşğuliyyət" olaraq səciyyələndirirlər. Bu mənasız "çoxlu işləri" səbəbi ilə də özlərini önəmli və səriştəli görürlər. Halbuki bu iş çoxluğu qəflət içindəki insanın şüursuzluğunu qızışdıran mənasız bir əyləncədən başqa bir şey deyil. İnkar edənlərin mənasız əyləncələri ayələrdə belə təsvir edilir:
Kafirlər yəqin ki, müsəlman olmalarını istərdilər! Qoy hələ yeyib içsinlər, ləzzət alsınlar, arzuları-ümidləri başlarını qatsın.  Sonra biləcəklər!  (Hicr surəsi, 2-3)
Qəflət Allahı və axirət gününü unutmuş insanları ətraflı sarıyan gizli bir xəstəlik kimidir. Bu, insanın beynini keyləşdirən, ağlını örtən bir xəstəlikdir. Bu keylik və şüursuzluq içində insan özünü əhatə edən və gözləyən həqiqətlərin fərqində olmaz. Bu səbəblə, qəflət halındakı insanlar görmək, eşitmək kimi hisslərə sahib olmalarına baxmayaraq, gördüklərini və eşitdiklərini qiymətləndirmək, mühakimə etmək qabiliyyətini itirmişlər. Çünki özlərini bürüyən qəflət ağıllarını örtmüşdür. Qəflət içindəki insanlar bütün vaxtlarını nəfslərinin hədsiz istəklərini təmin etmək üçün sərf edərlər, başqa bir şey düşünməzlər. İstək və həvəslərini bütün mənliklərini həsr etdikləri bir ilah kimi qəbul etmişlər. Onların vəziyyəti Quranda belə bildirilir:
Nəfsini özünə tanrı edəni gördünmü? Onun vəkili sənmi olacaqsan? Yoxsa elə güman edirsən ki, onların əksəriyyəti eşidəcək və ya fikirləşəcək? Onlar heyvan kimidirlər, bəlkə, ondan daha çox zəlalət yolundadırlar.  (Furqan surəsi, 43-44)
Qəflətin əhəmiyyətli xüsusiyyətlərindən biri də insanı həqiqətlərdən uzaqlaşıb xəyal dünyasında yaşamasıdır. Məsələn, gənclər davamlı olaraq gələcəklə əlaqəli xəyallar qururlar və beyinlərini yalnız bununla məşğul edirlər. Qurulan xəyalların nəticəsində də sanki bunlar həqiqət imiş kimi xoşbəxtlik hissi keçirirlər. İrəli yaşlarda isə insanlar daha məhdud xəyallar qurub  xatirələri ilə zaman keçirir və bunlarla yaşayırlar. Qısa bir zamanda yaxınlarına danışacaq çoxlu xatirə tapa bilir və bunları dilə gətirərkən o ankı həyəcan və ya hüznü sanki yenidən duyurlar.
Göründüyü kimi, qəflət içindəki insanların beyinləri xəyal və xatirələrlə çox məşğuldur. Amma əsl düşünülməsi lazım olan axirət günü, Cənnət və cəhənnəm kimi gerçəkləri göz ardı edirlər. Bu insanlar nə fikirlərində, nə də qəlblərində Allah ilə əlaqə halında deyildirlər. Qafil insan həqiqətləri, xəyal və xatirələr arasında yalnız istənməyən, dumanlı və qaranlıq bir yer hesab edər və həqiqətlər bir an ağlına gəldiyində bunları düşünməkdən imtina edib dərhal özünə görə rəngarəng xülyalarına geri dönər.
Qəflət gözləri zəif olan bir insanın əşyaları və insanları yalnız dumanlı və ya qarışıq şəkillər olaraq görməsinə bənzəyir. Bu vəziyyətdəki insan gördükləri haqqında ətraflı bir məlumata sahib ola bilməz. Ancaq eynək taxdığında görünüş dəqiqləşir və hər şeyi ən incə detalına qədər görə bilir. Artıq görünüşdəki dəqiqlik sayəsində eynəklər olmadığında nə qədər az gördüyünün, hətta görə bilmədiyinin tam olaraq fərqində olur.
Qəflət içindəki bir insan üçün də bənzər (ancaq daha ciddi və əhəmiyyətli) bir qəbul nöqsanlığı söz mövzusudur. Qəflət içində ikən insanın Allahın varlığını, üstün izzət və şərəfini gərəyi kimi təqdir edə bilməsi mümkün deyil. Ancaq səmimi bir şəkildə ürəkdən Allaha yönəldiyi, dua etdiyi, təfəkkür etdiyi və Allahın sərhədlərinə riayət etdiyi zaman içində olduğu qəflətin ölçülərinin fərqində olur. Bunun nəticəsində isə qəflətin səbəb olduğu qavrama zəifliyi Allahın izni ilə qalxır, həqiqətləri açıq və dəqiq bir şəkildə görüb qavrayır.
İnkar edənlərin qəflət halı
Allahın varlığını inkar edib Onun adının anılmasına belə dözməyənlərin içində olduğu vəziyyət qəflətin insanı dünyada sürüyə biləcəyi ən son nöqtəyə bir nümunədir. Tamamilə inkar bataqlığına batmış olan bu insanlar Allahın sevmədiyi və qınadığı, pis, çirkin və səhv olan bir çox xüsusiyyəti üzərlərində saxlayan kəslərdir.
İnkar edən bu insanlar üsyankar, qürurlu, eqoist, əsəbi, yalançı, riyakar və qərarsız bir quruluşa malik və hər cür pisliyi etməyə hazır kəslərdir. Mənfəətləri söz mövzusu olduğunda ata-analarını belə tanımayan bu insanları dünya həvəsi bürümüşdür. İstədiklərini etmək üçün heç bir maneə tanımazlar. Qarşılarına çıxan maneələri aşmaq üçün hər cür saxtakarlığı, əxlaqsızlığı və həddi aşmağı bir qorxu olaraq görməzlər.
Vicdanlarını tam örtən bu insanlar mərhəmət, şəfqət və acımaq duyğularını da itirmişlər. Çevrəsinə qarşı hər cür həssaslıqdan məhrumdurlar. Yalnız özləri üçün yaşayarlar. Beyinlərində nəfslərinin eqoist istək və həvəslərinin təminindən daha önəmli bir düşüncə yoxdur. Qəflət onları elə sarımışdır ki, özləri Allahı əsla xatırlamadıqları kimi, Allahın adının anılmasına belə dözə bilməzlər. Bir Quran ayəsində onların bu vəziyyəti belə ifadə edilir:
Allah tək olaraq anıldığı zaman axirətə inanmayanların qəlbləri nifrətlə dolar... (Zumər surəsi, 45)
Axirəti inkar edən bu insanlar vicdanlarını rahatlatmaq və özlərini təmizə çıxarmaq üçün din əleyhində söhbətlər edib digər insanları da özləri kimi inkara sürüməyə çalışarlar. Özlərini gözləyən sonsuz əzabdan xəbərsiz olan bu insanlar etdikləri pisliklərin şüurunda deyildirlər. Dərin qəflət içindəki bu insanların vəziyyəti Quranda belə təsvir edilir:
Həqiqətən, axirətə inanmayanların əməllərini özlərinə yaxşı göstərdik. Onlar  şaşqın bir vəziyyətdədirlər. Onları çox pis əzab gözləyir, axirətdə ən böyük ziyana uğrayacaq kəslər də onlardır! (Nəml surəsi, 4-5)
Biz cinlərdən və insanlardan bir çoxunu cəhənnəm üçün yaratdıq. Onların qəlbləri vardır, lakin onunla  anlamazlar. Onların gözləri vardır, lakin onunla  görməzlər. Onların qulaqları vardır, lakin onunla eşitməzlər. Onlar heyvan kimidirlər, bəlkə də, daha çox zəlalətdədirlər. Qafil olanlar da məhz onlardır! (Əraf surəsi, 179)
Göründüyü kimi, sonsuz əzabın özlərini gözlədiyini görməməzlikdən gələn inkarçılar özlərini sarıyan qəflət səbəbi ilə Quranda heyvanlardan daha aşağı bir mövqedə təsvir edilirlər. Quranın tərifi ilə "qafil" olan bu insanların heyvanlar kimi yalnız yeyib-içmək və xoşlarına gələni etmək xaricində başqa bir məqsədləri yoxdur. Bir başqa ayədə də yalnız dünyaya hədəflənən həyatlarını davam etdirən qəflət içindəki inkarçıların vəziyyəti belə təsvir edilir:
Onlar dünya həyatının zahirini bilirlər, axirətdən isə xəbərsizdirlər.  (Rum surəsi, 7)
Yalnız dünya həyatını düşünərək hərəkət edən bu insanlar hər dövrdə müqəddəs kitablar, peyğəmbərlər və imanlı insanlar vasitəsilə qiyamət gününə və mütləq hesaba çəkiləcəkləri həqiqətinə qarşı xəbərdar edilirlər. Etdikləri pisliklərin günah olduğu və bu günahların qarşılıqsız qalmayacağı, cəza günü ilə, şübhəsiz, qarşılaşacaqları xatırladılır. Əgər Allahın əmr və tövsiyələrini tətbiq etməsələr, yer üzündə təxribat törədib pisliklərlə dolu bir həyat davam etdirsələr, bu vəziyyətdə sonsuz cəhənnəm əzabını seçmiş olacaqları özlərinə bildirilir. Bu vəziyyətdə söz mövzusu insanlar Allahın xəbərdarlıqlarına diqqət yetirməli, bütün hal və hərəkətlərini bunların hesabını sorğu günündə verə biləcəkləri şəkildə tənzimləməlidirlər. Ancaq Allah hər cür xəbərdarlığa baxmayaraq, bu çox açıq və dəqiq həqiqətlərə qarşı bəzi insanların qeydsiz qaldığını Quranda belə bildirir:
İnsanların haqq-hesab vaxtı yaxınlaşdı, onlar isə hələ də qəflət içindədirlər və üz döndərirlər. (Ənbiya surəsi, 1)
Müşriklərin qəflət halı
İnsanların bəziləri islamı Qurana görə deyil, ətrafındakı insanların başqalarından eşitdiyi məlumatlarla və böyüklərindən eşitdiyi Quranla əlaqəsi olmayan üsullarla yaşayarlar. Halbuki bu insanlar həqiqətdə islamın özündən  fərqli bir dini yaşayırlar. Atalarından və ənənələrindən qalan batil bir dini islam adı ilə mənimsəmişlər. Buna görə, Quranı oxusalar belə, batil dinləri ilə açıqladıqları üçün onu lazımi şəkildə anlamazlar. Quranda təsvir edilən və Peyğəmbər əfəndimizin (s.ə.v.) sünnəsində nümunələri olan həqiqi imandan, mömin xüsusiyyətlərindən tamamilə uzaq və xəbərsizdirlər. Onların bu vəziyyəti Quranda belə bildirilir:
Onlara: “Allahın göndərdiyinə tabe olun!” –deyildiyi zaman, onlar: “Biz ancaq atalarımızın getdiyi yolla gedəcəyik!” –deyirlər. Bəs ataları bir şey anlamayıb doğru yolda deyildilərsə necə? (Bəqərə surəsi, 170)
Onlara: “Allahın nazil etdiyinə və Peyğəmbərə tərəf gəlin!” – deyildiyi zaman: “Atalarımızın getdiyi yol bizə yetər”, - deyə cavab verirlər. Bəs ataları heç bir şey bilməyib doğru yolda deyildilərsə necə?! (Maidə surəsi, 104)
Onlara: “Allahın nazil etdiyinə  tabe olun!” deyildikdə, onlar: “Xeyr, biz atalarımızın getdiyi yolla (ibadət etdiyi dinə) tabe olacağıq!” – deyə cavab verərlər. Bəs Şeytan onları cəhənnəm odunun əzabına çağırırsa necə?  (Loğman surəsi, 21)
Ayələrdə açıq şəkildə bildirildiyi kimi, bu insanlar Allahın əmr və qadağalarına Quranda əmr edildiyi şəkildə əməl etməzlər. Atalarının izindən gedərlər. Ayələrdən belə insanların doğru yoldan azmış, şeytanın arxasına düşmüş və cəhənnəm əzabına doğru süründürülən kəslər olduqları aydın olur. Bu insanlar atalarının dinini Allahın dinindən, ənənələrini də Allahın kitabı olan Qurandan üstün tutduqları üçün böyük şirk içindədirlər. Mövhumat və təəssübləri, təkəbbür və ağılsızlıqları səbəbi ilə şeytan bu insanları dinlərində yanıltmış, onların doğru yollarının üzərinə oturub islam adına yanlış bir din anlayışı mənimsəmələrinə səbəb olmuşdur.
Müşriklərin yaşadıqları bu batil din Quranda təsvir ediləndən çox fərqlidir. Məsələn, yalnız dara düşdüklərində və ya son dərəcə çarəsiz qaldıqlarında, bəzən də dünya həyatının faydaları və nəfslərinin istəkləri üçün dua edərlər. Quranda duanın necə təsvir edildiyini, nə üçün və necə dua etmələrinin lazım olduğunu bildikləri halda həqiqi mənası ilə əməl etməzlər. Şükr etməyi də tam mənası ilə edə bilməzlər. Yalnız çox böyük və ya çox çətin sahib olduqları bir şey üçün şükr edərlər. Quranı lazım olduğu kimi düşünmədiklərinə görə hər nəfəs aldıqlarında, yaşadıqları hər saniyədə şükr etmələri üçün özlərinə verilən saysız-hesabsız nemətin olduğunu göz ardı edərlər.
Beləliklə, Allahın varlığını bildiklərinə baxmayaraq, "Allaha ibadət edin və Ona heç bir şeyi şərik qoşmayın!..." (Nisa surəsi, 36) ayəsi kimi bir çox Quran ayəsində Allahın Özünə şərik qoşulmasını qadağan edən əmrlərinə müxalif çıxıb şərik qoşarlar. O qədər qəflət içindədirlər ki, hər şeyin açıq şəkildə və qüsursuz ortaya çıxdığını, axirət günündə də özlərini qurtara bilmək üçün daha əvvəl şərik qoşduqlarını inkar edəcək dərəcədə şüursuzluq göstərərlər:
O gün onların hamısını toplayacaq, sonra  şərik qoşanlara deyəcəyik: “İddia etdiyiniz şərikləriniz haradadır?!
Onların: “Rəbbimiz Allaha and olsun ki, biz müşrik deyildik!” deməkdən başqa heç bir çarələri qalmayacaq.
Gör onlar özlərinə qarşı necə yalan deyirlər. Özlərindən uydurub düzəltdikləri də onlardan qeyb olacaq! (Ənam surəsi, 22-24)
Müşriklərin bu vəziyyətinə qarşı iman edənlər belə xəbərdar edilmişlər:
Tövbə edərək Ona tərəf dönün. Ondan qorxun, namaz qılın və müşriklərdən olmayın! O kəslərdən ki, öz dinini parçalayıb firqə-firqə oldular. Hər bir firqə öz dininə sevinər.  (Rum surəsi, 31-32)
Ayələrdən açıq şəkildə aydın olduğu kimi, dinlərini firqələrə ayıran müşriklərin içində olduqları azğın vəziyyəti tərif və sevinclə qarşılamaları onların necə böyük bir qəflət içində olduqlarını göstərir. Etdiklərinin yanlış olduğunu bildikləri və doğruya şahid olduqları halda haqqa yönəlməz, öz istək və həvəsləri yönündə həyatlarını davam etdirərlər.
Şeytanın iman edənləri qəflətə
Şeytanın ən böyük hədəflərindən biri insanları Allahın yolundan azdırmaq və cəhənnəmə sürüməkdir. Onları olmazın mənasız düşüncələrlə məşğul edib ağıllarını qarışdırmağa və sağlam düşünmələrini əngəlləməyə çalışar.
Mömin ağlı açıq, şüurlu, hər şeyi incə şəkildə düşünüb məqsədəuyğun qərarlar verən, nümunəvi davranışlar göstərən bir əxlaqa malikdir. Bu xüsusiyyətlər möminin imanının və Allah qorxusunun bir nəticəsidir. Ancaq şeytan zamanla unutqanlığını, diqqətsizliyini və ya bilgisizliyini fürsət bilib (bir anlıq da olsa) mömini qəflətə sürümək istəyər.
Allah "Şeytan sizi yoldan çıxartmasın. Şübhəsiz ki, o sizin açıq-aşkar düşməninizdir!" (Zuxruf surəsi, 62) ayəsi ilə möminləri bu təhlükəyə qarşı xəbərdar edir. "Şübhəsiz ki, Şeytanın hiyləsi zəifdir!" (Nisa surəsi, 76) ayəsi ilə də Allah iman edənlərə şeytanın gizli planlarının keçərsiz olduğunu müjdələyir. Bunu bilən şeytan insanları azdırmağa and içərkən (könüldən Allaha iman edən) ixlaslı qulları bunun xaricində tutur. Quranda şeytanın bu andını ehtiva edən sözləri belə xəbər verilir:
(İblis) dedi: “Sənin izzətinə-qüdrətinə and olsun ki, onların (Adəm övladının) hamısını (haqq yoldan) azdıracağam; Yalnız Sənin sadiq bəndələrindən başqa!  (Sad surəsi, 82-83)
Şeytan möminləri Allahın yolundan azdıra bilməyəcəyini bildiyi halda, yenə də vəsvəsə verib bir anlıq da olsa başlarını qarışdırmağa, onları qəflətə salmağa çalışar. Möminlərin daha çox savab almalarını, Allah qatında daha yüksək dərəcələr qazanmalarını əngəlləməyə çalışar. Məsələn, xeyir iş görmək istəyən bir adama bunu daha sonra edə biləcəyini düşündürüb mane olmağa çalışar. Yaxud "Zərər çəkmədən əyləşən möminlərlə Allah yolunda öz malları və canları ilə cihad edən kimsələr bir olmazlar. Allah malları və canları ilə vuruşanları əyləşənlərdən (cihada getməyənlərdən) dərəcə etibarilə üstün tutdu. Allah bunların hamısına (hər ikisinə savab) vəd etmişdir. (Lakin) Allah mücahidlərə (evlərində) oturanlardan daha böyük mükafatlarla imtiyaz vermişdir" (Nisa surəsi, 95) ayəsində ifadə edildiyi kimi, bəzi möminləri Allah yolunda mübarizədən saxlayıb onların daha üstün dərəcələr qazanmağına mane olmaq istəyər.
Şeytan möminlərin çətin vaxtlarda, xəstəlikdə və döyüşün qızğın zamanlarında göstərə biləcəkləri bir anlıq zəifliyi fürsət bilib onlara vəsvəsə verməyə çalışar.
Allah insanı şübhəsiz, çətinliklə də sınayır. Çətinlik, təzyiq və sıxıntının yaşandığı vaxtlarda insanların göstərdiyi davranışlar çox əhəmiyyətlidir. Necə ki, Peyğəmbərimizin (s.ə.v.) dövründə davamlı olaraq yanında olan və onunla birlikdə döyüşə çıxan möminlərdən bəziləri döyüşün qızışdığı çətin anlarda qəflətə qapılmışlar. Bu yanlış davranışın xəbər verildiyi ayə belədir:
O zaman onlar üstünüzə həm yuxarı, həm də aşağı tərəfdən hücum etmiş və gözünüz hədəqəsindən çıxıb ürəyiniz ağzınıza gəlmişdi. Allah barəsində də müxtəlif fikirlərə düşmüşdünüz. (Əhzab surəsi, 10)
Allah bu cür yanılmalar səbəbi ilə bir anlıq qəflətə düşən möminləri tövbə edəcəkləri təqdirdə bağışlayacağını Quranda müjdələmişdir. Tövbə xəta edən möminə verilən böyük bir imkandır. Quranda döyüşdən geri qalan üç möminin peşmanlığını və Allahın onları bağışlaması belə bildirilir:
Həmçinin (Təbuk döyüşündən) geri qalmış üç nəfərin də (tövbələrini qəbul etdi). Belə ki, dünya onlara dar olmuş, ürəkləri təngə gəlib sıxılmışdı. Onlar Allahdan  yalnız Onun Özünə sığınmağın mümkün olduğunu başa düşdülər. Şübhəsiz ki, Allah tövbələri qəbul edəndir, rəhmlidir!  (Tövbə surəsi, 118)
Xəta edincə "Hər şeyi itirdim", "Bu vəziyyəti düzəltməyim, əvəzini verməyim qeyri-mümkündür" şəklində  ümidsizliyə qapılmaq da şeytanın qəflətə salmaq üçün verdiyi vəsvəsələrdən biridir. Ancaq mömin bu cür düşüncələrin şeytanın vəsvəsəsi olduğunu bilər və bu vəsvəsələri dinləməz. Dərhal Allaha yönələr. Tövbə edib qəflətə düşməkdən Allaha sığınar. Möminlərin şeytanın vəsvəsələri qarşısındakı bu davranışları Quranda belə bildirilir:
Allahdan qorxanlara Şeytandan bir vəsvəsə toxunduğu zaman onlar (Allahın əzabını, lütfünü və mərhəmətini) xatırlayıb düşünərlər və dərhal (gözləri açılıb) görən olarlar. (Əsraf surəsi, 201)
Möminlər özlərini qəflətə sürüyən mənasız düşüncələrdən Allaha sığınaraq və hər an Allahı xatırlayaraq çəkinərlər. Bundan başqa, Quranı davamlı oxuyub, ayələr üzərində təfəkkür edib və çoxlu dua edib bir anlıq da olsa, qarşılaşa biləcəkləri qəflət təhlükəsindən Allahın izni ilə qorunarlar.
Qəflət halındakı insanların xəbərdar edilməsi
Qəflət içindəki insanlar Allahın özlərinə göndərilən peyğəmbərlər, elçilər, kitablar və xəbərdaredicilər vasitəsilə xəbərdar edilərlər.
Allah seçdiyi, üstün bir anlayış və nur verdiyi elçilərini tarixin hər dövründə haqq dindən uzaqlaşan və qəflət içində yaşayan qövmlərə xəbərdaredici kimi göndərir. Peyğəmbərimiz (s.ə.v.) də qəflət içindəki bir qövmə xəbərdaredici olaraq göndərilmişdir:
    Ataları qorxudulmamış və qafil olan bir tayfanı xəbərdar edib qorxudasan! (Yasin surəsi, 6)
    Qəflət içindəki bu qövmün xəbərdar edilməsi üçün Allah Peyğəmbərimiz hz Muhəmmədi (s.ə.v.) seçmiş, ona qövmünü xəbərdar edib qorxutmaq və haqq dini təbliğ etmək vəzifəsini vermişdir. Peyğəmbərimizə (s.ə.v.) bu vəzifəsini bildirən ayələrdən biri belədir:
  Qəflətdə olanları və iman gətirməyənləri işin bitmiş olacağı  peşmançılıq günü  ilə qorxut! (Məryəm surəsi, 39)
Peyğəmbərlər və xəbərdaredicilər göndərildikləri cəmiyyətlərə Allahın və axirətin varlığını, Rəbbimizin üstün qüdrətini bildirmiş, Allahın varlığının yerdəki və göylərdəki dəlillərini göstərmişlər. Bir çox təbliğ üsulundan istifadə edib insanları Allaha imana və itaətə dəvət etmişlər. Halbuki bir çox insanlar göylərdəki və yerdəki saysız möcüzə sistem və nizama baxmayaraq, Allahın qüdrətini lazım olduğu kimi təqdir edə bilməmiş, qəflət içində Allahdan üz çevirməyə davam etmişlər.
Məsələn, hz Musa qövmünü Allahın varlığını və üstün qüdrətini göstərən bir çox möcüzə ilə xəbərdar etmişdir. Lakin qövmü bütün bu möcüzələrə baxmayaraq, zülm və təkəbbürləri səbəbi ilə inkarda inad etmişlər. Vicdanları qəbul etdiyi halda inkarda inad edən və qəflətlərini davam etdirən bu cür insanların vəziyyəti ayələrdə belə təsvir edilir:
Möcüzələrimiz aşkar şəkildə gəlib onlara çatdıqda: “Bu, açıq-aydın bir sehrdir!” – dedilər.
(Möcüzələrimizin) həqiqiliyinə daxilən möhkəm əmin oldu2qları halda, haqsız yerə və təkəbbür üzündən onları inkar etdilər. Bir gör fitnə-fəsad törədənlərin axırı necə oldu! (Nəml surəsi, 13-14)
Allah insanları hər an müxtəlif vəsilələrlə xəbərdar edir. Bu anda oxuduğunuz bu kitab, imanlı bir adamın sözləri, insanın öz vicdanı mətbuatda çıxan ibrətamiz bir xəbər və ya yazı vasitəsi ilə insana çatar. İnsanın eşitdiyi və gördüyü hər şey əslində Allahın diləməsi ilə insanların qarşısına çıxan, Allahdan gəldiyinin şüurunda olub qiymətləndirdikləri təqdirdə onları Allaha yönəldən bir xəbərdaredicidir.
Allah ayələrində müxtəlif vəsilələrlə xəbərdar etdiyi, həqiqətləri xatırlatdığı insanlara özlərini düzəltmələrini və doğru yolu tapmalarını əmr edir.

Комментариев нет:

Отправить комментарий